اجوبه ی ساده کلام

دوش بر حسب ارادت برای فزونی مروت به بوستان استاد سعادت مراجعت نموده کاو حکایتی آموزنده را از باب هفتمش-در عالم تربیت-مرا مکرمت فرمود.

خلاصه حکایت بدین شرح است که زاهدی اندر خیابان میگذشت.زیبا رویی را دید و....مردم که حالش بدیدند او را ملامت کردندو....زاهد گریزی رندانه میزند و میگوید حال من به سبب....در این حال بقراط براو....!

این مثنوی بسیار ساده و روان است حتما بخوانید!زحمت نوشتنش هدر نره@!هر جا رو هم متوجه نشدید به خودم مراجعه کنید.

انسانیت

اسکندر رومی را پرسیدند دیار مشرق و مغرب به چه گرفتی که ملوک پیشین را خزاین و عمر و ملک و لشکر بیش از این بوده است و ایشان را چنین فتحی میسر نشد؟گفتا:به عون خدای عزوجل هر مملکتی را که گرفتم رعیتش نیازردم و نام پادشاهان جز به نکویی نبردم.

بزرگش نخوانند اهل خرد***که نام بزرگان به زشتی برد

منبع:همان گلستان قبلی

سعدی-در تاثیر تربیت

بزرگی را پرسیدم در معنی این حدیث که((اعدوک نفسک التی بین جنبیک))گفت به حکم آنکه هر آن دشمنی را که با وی احسان کنی دوست گردد مگر نفس را که چندانکه مدارا بیش کنی مخالفت زیادت کند

فرشته خوی شود آدمی به کم خوردن***وگر خورد چو بهایم بیوفتد چو جماد

مواد هرکه برآری مطیع امر تو گشت***خلاف نفس که فرمان دهد چو یافت مراد

از گلستان سعدی(ع)به تصحیح استاد محمد علی فروغی انتشارات اخلاق