میروم ازین شهر غبار آلود!
به امید آنکه روباهان بی دندان ناکجا آبادم
دندان مصنوعی نداشته باشند!
زندگانی خویش را آنقدر ابدی فرض نکنیم که فرصت محبت به همدیگر را از دست بدهیم.
ریشه های محبتت را آنقدر در صحرای قلبم فرو بر
تا
هیچ باد و بارانی آن را برنکند.
شرم سارم از این که آسمان هردویمان آبیست!
۱ نظر
۲۲ تیر ۹۲ ، ۱۲:۴۳