مغالطه-کلام من

مُغالِطِه، سَفسَطه یا مَغلَطِه (به پارسی سره: دژفرنود) استدلالی است که از نظر علم منطق نادرست باشد. مغالطه جزئی از برهان است که به طور قابل اثباتی در منطق آن ایراد وجود دارد و بنابراین کل برهان را نامعتبر می‌سازد.

مغالطه ممکن است برای وارونه کردن حقیقت(ها) به کار رود. مغالطه‌گر کسی است که از روی استدلال نادرست به یک نتیجهٔ درست یا نادرست رسیده‌است و ممکن است آن نتیجه را برای نتیجه‌گیری‌های دیگری هم به کار گیرد.

انواع دژفرنود

۱ مغالطه‌های شکلی

۲ مغالطات ابهام

۳ مغالطات عدم دقت برای گمراه‌سازی

۴ مغالطات نقل

۵ مغالطات ادعای بدون استدلال

۶ مغالطات مقام نقد

۷ مغالطات مقام دفاع

۸ مغالطات صوری

۹ مغالطه در استدلال پیش فرض نادرست

۱۰ مغالطه ربطی

۱ مغالطه‌های شکلی

مغالطه‌های شکلی به مغالطه‌هایی گفته می‌شود که در شکل بحث می‌توان آن‌ها را دید، و نیازی به فهمیدن محتوای بحث برای پیدا کردن این نوع مغالطه‌ها نیست.

مغالطه اشتراک لفظ: استفاده از واژه‌هایی که دارای دو یا چند معنا هستند؛ بدون قرینه‌ای که بر معنای موردنظر دلالت کند.

کژتابی یا ابهام ساختاری: به کارگیری جمله‌ای که می‌تواند به دو یا چندگونه بیان و فهمیده شود.

کلام من

میروم ازین شهر غبار آلود!

به امید آنکه روباهان بی دندان ناکجا آبادم

دندان مصنوعی نداشته باشند!

زندگانی خویش را آنقدر ابدی فرض نکنیم که فرصت محبت به همدیگر را از دست بدهیم.

ریشه های محبتت را آنقدر در صحرای قلبم فرو بر 

تا

هیچ باد و بارانی آن را برنکند.

شرم سارم از این که آسمان هردویمان آبیست!

جبر1

اعتقاد به جبر=تسلیم سرنوشت شدن=تسلیم قضا و قدر شدن=همه کاره خداوند است

(مارمیت اذا رمیت ولکن الله رمی)

ز یزدان دان نه از ارکان که کوته دیدگی باشد***که خطی کزخرد خیزد تو آن را از بنان بینی

حافظ به خود نپوشید این خرفه ی می آلود***ای شیخ پاک دامن معذور دار مارا

ما چو چنگیم و تو زخمه میزنی***زاری از ما نی تو زاری میکنی

در دایره ی قسمت ما نقطه ی تسلیمیم***حکم آنچه تو فرمایی لطف آنچه تو اندیشی

در کوی نیک نامی مارا گذر ندادند***گر تو نمیپسندی تغییر کن قضا را

سعدی چو جورش میبرد نزدیک اودیگر مرو***ای بی بصر من میروم؟ائ میکشد قلاب را

صوفی عالم قدسم لیکن***حالیا دیر مغانست حوالت گاهم

هر که را در محفل هستی نصیبی دادند***چنگ نالان شمع گریان جام خندان

من ز مسجد به خرابات نه خود افتادم***اینم از عهد ازل حاصل فرام افتاد

گفتم که خطا کردی تدبیر نه این بود***گفتا چتوان کرد تقدیر چنین بود

بلاکش بودن عاشق

هر که دراین بزم مقرب تر است*** جام بلا بیشترش میدهند

خاطر بی آرزو از رنج یار آسوده است***خارخشک از منت ابر بهار آسوده است

دریا دلان زفتنه ی ایام فارغ اند***دریای بی کران غم طوفان نداشته است

ما سیه گلیمان را جز به بلا نمیشاید***بر دل بهایی نه هر بلا که بتوانی

ناز چرورد تنعم نبرد راه به دوست***عاشقی شیوه ی رندان بلا کش باشد

اغتنام فرصت

این یک دو دم که مهلت دیدار ممکن است***دریاب کارماکه نه پیداست کاارعمر

تاکی می صبوح و شکرخواب بامداد***هشیار!هان!که گذشتاختیار عمر

از چه شمشیر تو در بند نیام افتادست***جان این گرگ بستان که به دام افتادست

چون منی گوهر به دامن باردت اشک دریغ***هرکه قدر گوهر فرصت نمیداند که چیست؟

غافل مشو ز عمر که ساکن نمیشود***سیل عنان گسسته اقامت پذیر نیست

جلوه ی برق شتابنده بود چون جلوه ی عمر***مگذر ازباده ی مستانه که شب در گذر است

ادبیات فارسی

/به نام آنکه جان را فکرت آموخت/

حتما با نگاه به عنوان این مطلب سوالی برایتان ایجاد شده است که قرابت چیست؟ومفهوم چیست؟
برای روشن شدن اذهان عمومی به تعریف مختصری از قرابت و مفهوم می پردازیم.
1-مفهوم:یعنی معنی معنی مقصود شاعر یا نویسنده از برزبان اوردن آن شعر یا عبارت.
2-قرابت معنایی:یعنی دو عبارت بیت با...از نظر معنا و مفهوم یک مقصود را دنبال کنند.
نکات مهمی که درباره مفهوم باید بدانیم آن است که
اولابرای خودمان عباراتی کوتاه درست کنیم که مفهوم رابا آنها بیان کنیم مثلا سختی عشق-ترک نفس-خودستایی و....واز بکار بردن جملات طول ودراز بپرهیزیم.
دوما همواره شاهد مثال هایی برای خود داشته باشیم مثلا درمفهوم بی وفایی روزگار میتوان این عبارات را به ذهن بسپاریم:
تکیه برگردون مکن ای دل که جزمکروفریب***نیست رنگی این رواق لاجورداندوده را
یا
کاین عروسی است که درعقد بسی داماد است

سومافقط به ابیات کتاب درسی اکتفا نکنیم و مطالعه آثار بزرگان را جزو برنامه های خود قرار دهیم زیرا با این کار هم با فکر و اندیشه آنان آشنا میشویم هم روش بهتر زیستن را می آموزیم از طرفی در درک مفاهیم و حل سوالات کنکور حرفه ای میشویم.

فراموش نکنید که ابیاتی که در کنکور مطرح میشوند اغلب خارج از کتاب اند.